Ο ΤΟΝΙΣΜΟΣ

Οι ιταλικές λέξεις τονίζονται:

·         Στη λήγουσα (οξύτονες = parole tronche):  città

·         Στη παραλήγουσα (παροξύτονες = parole piane):  professore

·         Στη προπαραλήγουσα (προπαροξύτονες = parole sdrucciole:  tavolo

·         Στην προηγούμενη της προπαραλήγουσας συλλαβή (parole bisdrucciole):  telefonami

O τονισμός σημειώνεται μόνο στις ακόλουθες περιπτώσεις:

·         Στις λέξεις που τονίζονται στη λήγουσα:

Caffè, università, lunedì, paltò, gioventù

·         Σε ορισμένες μονοσύλλαβες λέξεις (οι μονοσύλλαβες λέξεις κατά κανόνα δεν τονίζονται) όπως:

pùo, più, ciò, già, giù

όμως γράφονται χωρίς τόνο τα : qui, qua

Στις μονοσύλλαβες λέξεις που είναι γραμμένες χωρίς τόνο, είναι πιθανόν να συγχέονται με άλλες όμοιες στη γραφή, αλλά με διαφορετική έννοια:

è    (ρήμα)                 ≠     e (σύνδεσμος)	nè    (σύνδεσμος)      ≠     ne (μόριο)
Dà (ρήμα)                 ≠    da (πρόθεση)	sì (επίρρημα)         ≠    si (αντωνυμία)
Dì(ουσιαστικό)        ≠   di ( πρόθεση)	tè (ουσιαστικό)        ≠   te ( αντωνυμία)
là  (επίρρημα)         ≠    la (άρθρο)	tè (αντωνυμία)        ≠   se (σύνδεσμος)
Lì (επίρρημα)           ≠    li (αντωνυμία

O τόνος, στις περιπτώσεις που είναι υποχρεωτικός, διατηρείται και όταν οι λέξεις γράφονται με κεφαλαία γράμματα.